HIÇKIRAN UMUTLAR
Çağlayanlar kirpiklerden akıyor Yakıyordu benliğimi bir kızıl rüya
Izdırap kuşatıyor gamlı bedeni
Savuruyordu ruhumu en derin yere
Bu mevsim beyaz giyen dağları
Eritiyordu yüreğim ta baştanbaşa
Hüzün ezgilerini çalıyordu plaklar
Bense bu hülyada yitiriyordum beni
Mutluluk şiirleri yazıyorken kalemim
Gözlerimden hüzün okunuyordu benim
Sensiz geçen günlerde yaşamaya çalıştım
Sensizlik çok zor imiş, ben ölmeye alıştım
Matemin düşleriyle alıyorken bir nefes,
Senle düzeliyordu kırılan ufuklarım...
“Hayat ancak seninle” diyorsa bir ses,
Müjdeliyor baharı hıçkıran umutlarım...
Yorumlar -
Yorum Yaz