“Çocukluğumu Sürmene’nin bir dağ köyünde geçirdim. Bizim köyde şehre gitmek bile bir hayaldi. Bütün hayatımı köyde geçireceğimi zannederdim. Hayatımda düşlediğim en büyük şey doyacak kadar kavurma yiyebilecek paraya sahip olmaktı. Oralarda yılda bir kez ancak et yiyebilirdik. Üstelik biz köyün güya hali vakti yerinde ailesiydik. Hiçbir zaman bırakın İstanbul’u, Ankara’yı veya yurtdışını, Trabzon’a bile gideceğimi sanmazdım. Köyde iken ortaokula veya liseye gitmeyi hayal edemezdim. Devlet bursu olmasaydı herhalde üniversiteyi okumam mümkün olmazdı.”

Çocukken Kendisine kişisel amaç olarak “doyacak kadar kavurma yiyebilmek” olan bu kişi sonradan Türkiye ÖYS şampiyonu olmuştur. Üniversite sınavındaki birinciliği ona yurtdışı eğitimi için burs da kazandırmıştır. Yurtdışındaki eğitimi sırasında karşılaştığı zorlukları şöyle anlatıyor:

 “1974 yılında Türkiye’de döviz sıkıntısı başlayınca burslarımızı zamanında alamadık. Amerika’da üç gün aç kaldığımı hiç unutmam. Öğrenci yurduna bulaşıkçı girdim.” 

Daha sonra o patentli bir yazarkasa mucidi oldu.  O KDV’nin babası oldu. O Maliye Bakanı oldu. Bakan olduğunda bile Maltepe’deki evini kullanan mütevazı bir kişiydi. O Adnan Kahveciydi… 

“Türkiye’de en sevdiğim şey budur. En fakir çocuk bile çalışkan olduğu sürece başarabiliyor ve yükselebiliyor. Kişinin zengin veya fakir olması önemli değil, kişinin doğudan veya batıdan olması da önemli değil. Türkiye’de çalışan yükselebiliyor.” Diyor Adnan Kahveci.